Меню
Главная
Случайная статья
Настройки
|
Санджак Ниш — (тур. Ni Sanca, серб. Niki Sandak, болг. Нишки санджак/Nishki sandzhak, алб. Sanxhaku i Nishit) один из санджаков Османской империи, и его уездным городом был Ниш. административным центром санджака был город Ниш. Санджак делился на нахии: Ниш, Пирот, Лесковац, Вране, Куршумлия, Прокупле и Трын[1].
Содержание
История
Средневековье
Османская империя впервые захватила город Ниш в 1375 году. В битве при Нише (начало ноября 1443 года) крестоносцы во главе с Яношем Хуньяди захватили османскую крепость Ниш и разгромили три армии Османской империи. После 1443 года Ниш находился под контролем Георгия Бранковича. В 1448 году он был вновь захвачен Османской империей и оставался под ее контролем в течение 241 года.
Такие топонимы, как Arbanaka и jake, свидетельствуют об албанском присутствии в Топлице и Южной Мораве (расположенной к северо-востоку от современного Косово) с позднего Средневековья[2][3]. Албанцы в районе Ниша приняли ислам после того, как этот район стал частью Османской империи[3].
XVIIиXVIII века
В 1689 году (во время Великой Турецкой войны) и в 1737 году Ниш был на короткое время захвачен Австрийской империей. Австро-турецкие войны и их последствия привели к тому, что город Ниш и его область потеряли значительную часть своего населения из-за того, что они бежали или погибли. Некоторые албанцы из современной северной Албании и Западного Косово поселились в Топлице и Мораве во второй половине XVIII века, подстрекаемые османскими властями[3][4].
XIX век
Мидхат-паша был одним из наиболее известных санджак-беев Ниша (1861—1864), чьи реформы в санджаке были настолько выгодны, что султан поручил ему подготовить план их адаптации ко всей империи. Санджак Ниш стал частью Дунайского вилайета, когда последний был создан в 1864 году. В 1868 году санджак был объединен с санджаком Призрен, санджаком Скопье и санджаком Дибра в один вилайет, Призренский вилайет, который просуществовал до 1877 года[5]. В 1871 году санджак был объединен с санджаком Нови-Пазар создать новый вилайет Нови-Пазар, просуществовавший менее года, когда прежняя ситуация была восстановлена[6].
Албанцы составляли большинство населения в некоторых районах санджака Ниш, таких как область Топлица и некоторые деревни в районе Вране, до Русско-турецкой войны (1877—1878)[7]. Во время и после сербско-турецкой войны 1876—1878 годов от 30 000 до 70 000 мусульман, в основном албанцев, были изгнаны сербской армией из санджака Ниш и бежали в Косовский вилайет[8][9][10][11][12][13].
Большая часть санджака Ниш была аннексирована Сербским княжеством после Русско-турецкой войны (1877—1878), а меньшая часть и весь Софийский санджак были аннексированы Болгарским княжеством[14].
Примечания
- Godinjak grada Beograda. — Museum of the Belgrade, 1977. — С. 116. — [Архивировано 17 декабря 2019 года.]
- Uka, Sabit (2004). Jeta dhe veprimtaria e sqiptarve t Sanxhakut t Nishit deri m 1912 [Life and activity of Albanians in the Sanjak of Nish up to 1912]. Verana. pp. 244—245. "Esht, po ashtu, me pesh historike nj shnim i M. Gj Milieviqit, i cili bn fjal prkitazi me Ivan Begun. Ivan Begu, sipas tij ishte pjesmarrs n Luftn e Kosovs 1389. N mbshtetje t vendbanimit t tij, Ivan Kulls, fshati emrtohet Ivan Kulla (Kulla e Ivanit), q gjendet n mes t Kurshumlis dhe Prokupls. M. Gj. Milieviqi thot: «Shqiptart e ruajten fshatin Ivan Kull (1877—1878) dhe nuk lejuan q t shkatrrohet ajo». Ata, shqiptaret e Ivan Kulls (1877—1878) i than M. Gj. Milieviqit se jan aty q nga para Lufts se Kosovs (1389). [12] Dhe treguan q trupat e arrave, q ndodhen aty, ata i pat mbjell Ivan beu. Atypari, n malin Gjak, nodhet kshtjella q i shrbeu Ivanit (Gjonit) dhe shqiptarve pr t’u mbrojtur. Aty ka pasur gjurma jo vetm nga shekulli XIII dhe XIV, por edhe t shekullit XV ku vrehen gjurmat mjaft t shumta toponimike si fshati Arbanashka, lumi Arbanashka, mali Arbanashka, fshati Gjak, mali Gjak e tjer. [13] N shekullin XVI prmendet lagja shqiptare Pllan jo larg Prokupls. [14] Ne kt shekull prmenden edhe shqiptart katolike n qytetin Prokupl, n Nish, n Prishtin dhe n Bulgari.[15]…. [12] M. j. Milievi. Kralevina Srbije, Novi Krajevi. Beograd, 1884: 354. «Kur flet mbi fshatin Ivankull cek se banort shqiptar ndodheshin aty prej Betejs s Kosovs 1389. Banort e Ivankulls n krye me Ivan Begun jetojn aty prej shek. XIV dhe jan me origjin shqiptare. Shqiptart u takojn t tri konfesioneve, por shumica e tyre i takojn atij musliman, mandej ortodoks dhe nj pakic i prket konfesionit katolik.» [13] Oblast Brankovia, Opirni katastarski popis iz 1455 godine, prgatitur nga M. Handic, H. Hadibegi i E. Kovaevi, Sarajevo, 1972: 216. [14] Sknder Rizaj, T,K «Perparimi» i vitit XIX, Prishtin 1973: 57.[15] Jovan M. Tomi, O Arnautima u Srbiji, Beograd, 1913: 13.
- 1 2 3 Geni, erife, and Kelly Lynne Maynard (2009). «Formation of a diasporic community: The history of migration and resettlement of Muslim Albanians in the Black Sea Region of Turkey.» Middle Eastern Studies. 45. (4): 556—557: Using secondary sources, we establish that there have been Albanians living in the area of Nish for at least 500 years, that the Ottoman Empire controlled the area from the fourteenth to nineteenth centuries which led to many Albanians converting to Islam, that the Muslim Albanians of Nish were forced to leave in 1878, and that at that time most of these Nishan Albanians migrated south into Kosovo, although some went to Skopje in Macedonia. ; pp. 557—558. In 1690 much of the population of the city and surrounding area was killed or fled, and there was an emigration of Albanians from the Malsia e Madhe (North Central Albania/Eastern Montenegro) and Dukagjin Plateau (Western Kosovo) into Nish.
- Jagodi, Milo. The Emigration of Muslims from the New Serbian Regions 1877/1878 (англ.) // Balkanologie : journal. — 1998. — Vol. 2, no. 2. Архивировано 11 октября 2016 года. para. 10, 12.
-
-
-
- Pllana, Emin (1985). "Les raisons de la manire de l’exode des refugies albanais du territoire du sandjak de Nish a Kosove (1878—1878) [The reasons for the manner of the exodus of Albanian refugees from the territory of the Sanjak of Ni to Kosovo (1878—1878)] ". Studia Albanica. 1: 189—190.
- Rizaj, Sknder (1981). «Nnte Dokumente angleze mbi Lidhjen Shqiptare t Prizrenit (1878—1880) [Nine English documents about the League of Prizren (1878—1880)]». Gjurmine Albanologjike (Seria e Shkencave Historike). 10: 198.
- imir, Bilal N, (1968). Rumeli’den Trk gleri. Emigrations turques des Balkans [Turkish emigrations from the Balkans]. Vol I. Belgeler-Documents. p. 737.
-
-
- Stefanovi, Djordje (2005). «Seeing the Albanians through Serbian eyes: The Inventors of the Tradition of Intolerance and their Critics, 1804—1939.» European History Quarterly. 35. (3): 470.
-
|
|